سلام بر امام رئوف (۲) ...

سلام بر امام رئوفم ...

وقتی که به مشهدالرضا میرسم گویی تمام شهر عطر و بوی حرم را دارد و همیشه به همجوارانتان غبطه میخورم. وقتی وسایل را جابجا میکنیم و غسل زیارتی میکنیم برای شتافتن به سمتتان سر از پا نمیشناسم! سریع آماده میشوم و راهی حرمت ...

دلم مشهدالرضا میخواهد! دلم باب الرضایتان را میخواهد!

نمیدانم چه حکمتی است که اکثر مواقع درب ورودیمان را باب الرضا قرار میدهی آقاجان ...

دلم لحظه ای را میخواهد که در ازدحام جلوی درب حرم، از همه اقوام و آشنایانم جدا میشوم و در بین زائرانت گم میشوم تا به تو برسم ... و وقتی بعد از بازرسی فرش جلوی در را کنار میزنم و وارد صحن و سرایت میشوم ... گویی دلم یکباره میریزد! فاصله خیابان با صحن حرمتان فقط و فقط چند قدم است ولی وقتی وارد صحن میشوم بوی بهشت را استشمام میکنم... و دلم آن شمیم بهشتی را میخواهد. حال و هوای عجیبی است... سراسیمه به سمت دعای اذن دخول میروم، ءَأَدْخُلُ یا رَسُولَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ یا حُجَّةَ اللَّهِ ... و اینقدر تکرارش میکنم تا اشکهایم جاری شود، تا شما اجازه دهید که وارد شوم*.

دلم میخواهد که بعد از پایان دعا سرم را به زیر  اندازم و با حالی زار به سمت حرمت پر بکشم. عاشق صحن انقلابم. یکی یکی از درها عبور کنم و به صحن انقلاب برسم. سلامی عرض کنم و بر طبق عادت همیشگی جلوی یکی از حجره های روبروی حرم روبروی گنبد طلاییتان بنشینم و سفره دلم را باز کنم... هرچند شما از حالم باخبرید چون خودتان فرموده اید: سوگند به خداوند اعمال شما هر روز و شب بر من عرضه می‌شود.**

آقا جانم، دلم خیلی برایتان تنگ است، مولا جان به دادم برسید که خیلی خسته ام، خیلی تنها و غریبم، حاجاتم را میدانید، اگر به صلاحم است امروز روا شدن این حاجات را عیدی من قرار دهید و زیارتم را از این راه دور قبول بفرمایید...

یا امام رئوف عاجزم و بیصبرانه منتظر دعوتتان هستم.

التماس دعا

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

*زیارت شما قلبی باشد. در موقع ورود اذن دخول بخواهید، اگر حال داشتید به حرم بروید - آیت الله بهجت

** امام رضا  علیه السلام  فرمود: «... والله انَّ اعمالکم لَتُعرَضُ عَلَیَّ کلُّ یومٍ و لیلةٍ»