۷) از قوانین نبرد آن است که بزرگ کافران و دشمنان را در نبرد، پیش از کشتن غارت نمی‌کنند. آنسان که چون حضرت علی علیه السلام عمروبن عبدود را -که بنیان کفر بود- در نبردی تن به تن کشت، جامه و جنگ افزارهایش را و حتی زره گران قیمت و بی همتایش را که جزء جامه او به شمار نمی‌رفت به غارت نبرد. و آنگاه که از او درباره این بزرگواری پرسیدند فرمود: او بزرگ قوم خویش بود و دوست نداشتم که حرمت او را درهم شکنم...
۸) از قوانین نبرد آن است که بدن کشته شده‌ی دشمن را تکه تکه نمی‌کنند، آنسان که بزرگمرد تاریخ حضرت علی علیه السلام از تکه تکه کردن پیکر نگون بخت‌ترین انسان بشر -ابن ملجم- بازداشت و فرمود: پس از درگذشت من، او را تکه تکه نکنید.
۹) از قوانین نبرد آن است که نبایست زنان اسیر شده‌ی در جنگ را بر مردان کشته شده‌ی آنان عبور داد و از این روی بود که چون بلال «صفیه» را که در جنگ اسیر شده بود بر کشته شدگان یهود عبور داد تنش به لرزه درآمد و پیامبر صلی الله علیه و آله بلال را سرزنش نمود...
۱۰) دیگر آنکه اگر مسلمانان با کافران به نبرد پرداختند و زنان پادشاهان و فرمانروایان سپاه کفر به بند کشیده شدند نباید همچون دیگر زنان کافر شوند و در محافل مختلف، بُرده شوند و نقاب از رخسار آنان برکشند ...
(برگرفته از الخصائص الحسینیه، تالیف: آیت الله حاج شیخ جعفر شوشتری)
