آیا تا بحال به این موضوع فکر کرده اید که اگر یک روز شرایطی برایتان ایجاد شود که بتوانید تنها با مقام معظم رهبری ملاقات داشته باشید چه می کنید؟ اینکه رهبر در بیت نشسته باشند و منتظر شما باشند. بعد شما را از دربها عبور دهند و روی صندلی مقابل رهبر بنشانند و به شما بگویند: هرچه میخواهد دل تنگت بگو ... زمان هم مشخص نکنند. یعنی می توانی ساعتها یا حتی روزها و ماهها آنجا بنشینی و با امامت گفتگو کنی. از هرآنچه میخواهی، هر آنچه درد در سینه داری، از مشکلات جامعه تا مشکلات اقوام و خانواده و خودت، از مشکلاتی که عمری است روی دلت سنگینی می کند و هیچگاه محرمی برای گفتگو پیدا نکرده ای ...
واقعا تا بحال به این موضوع فکر کرده ای؟ اینکه به فرض محال این شرایط ایجاد شود، واقعا حرفهایمان آماده ست؟ چه میگوییم؟ چه میخواهیم؟ من که فکر میکنم دقایق اول فقط و فقط گریه میکنم. مثل فرزندی که بعد از مدتها انتظار، پدرش را یافته! پدری که هم از نظر عاطفی به او وابسته است و هم بر او حق ولایت دارد. فکر میکنم بعد از گریه و های های وقتی حالم مساعد شد و شرایطم عادی تر شد میتوانم حرفهایم را آغاز کنم و ایشان با لبخندی بر لب مشکلاتم را تیتروار یادداشت میکنند و هر از گاهی سوالی میپرسند تا موضوع روشنتر شود و چقدر آن لحظات ناب شیرین است...
حال همین شرایط را برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه شریف) در نظر بگیر. اینکه آقا نشسته اند و منتظر صحبتهای شما! با همان شرایط. شما مقابل حضرت نشسته اید و میخواهید درددل کنید. شاید اولش گریه امانمان ندهد! آقا هم با صبوری و لبخندی بر لب مینشیند تا گریه هایمان سبک شود و بعد سراپا گوش برای شنیدن حرفهایمان!
در مورد اول شاید بنظر کمی بعید و دور از ذهن باشد چون واقعا ایجاد کردن آن شرایط هرچند غیرممکن نیست ولی بسیار سخت است! ولی در مورد امام زمان شما همین الان میتوانی روبروی آقا بنشینی و شرایط را ایجاد کنی. خدای متعال میفرماید: خداوند و فرستاده او و مؤمنان، اعمال شما را می بینند!(۱) یکی از راویان از امام صادق علیه السلام تفسیر آیه شریفه را سوال کرد،
حضرت فرمود:" هُمُ الْأَئِمَّةُ"(۲) یعنی مومنین، امامان معصوم سلام الله علیهم اجمعین هستند. پس معلوم است که امام زمانمان اعمال ما را می بینند و برایمان دعا می کنند. استاد قرائتی می گفتند: این حدیث را من به چشم خود دیدم که امام زمان (عج) روزی صد بار به شیعیانش دعا میکند.
کسی خدمت حضرت ولی عصر (عج) رسیده بود، آقا گله کرده بودند که شیعیان ما، ما را فراموش کرده اند، چرا به یاد ما نیستند؟! چرا از ما کمک نمیخواهند؟!(۳)
پس چرا ما در طول روز با اماممان خلوت نمیکنیم؟ چرا وقتی دلمان میگیرد و سینه مان تنگ میشود و غصه امانمان را میبرد با حضرت گفتگو نمیکنیم؟ بیایید با هم قراری بگذاریم که هروقت حالمان خراب شد میتوانیم وضو بگیریم و در شرایطی که تنها هستیم رو به قبله بنشینیم و اول سلامی خدمت آقا عرض کنیم و یقین کنیم که آقا روبرویمان نشسته و حرفهایمان را میشنود و اگر ما ایشان را نمیبینیم بخاطر این است که چشم بصیرتمان بسته است. اصلا میتوانیم چشمهایمان را در آن شرایط ببندیم تا بهتر تصور کنیم. اگر دلتان شکست گریه کنید تا سبک شوید. قسمت آخر دعای توسل را زمزمه کنید: یا وَصِىَّ الْحَسَنِ وَالْخَلَفَ الْحُجَّةَ ... اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِکَ اِلَى اللّهِ ... با توجه بخوانید تا اشکتان جاری شود. بعد هرچقدر میخواهید با آقا صحبت کنید، درد دل کنید، التماس کنید، زار بزنید ... بعد ببینید چه حال خوشی دست میدهد و ببینید چگونه حاجاتتان یکی پس از دیگری برآورده میشود که حتی تصورش را هم نمیکردید.
امام زمان (عج): ما در رعایت حال شما
کوتاهی نمیکنیم و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم، که اگر جز این بود
گرفتاری‌ها به شما روی می‌آورد و دشمنان شما را ریشه کن می‌کردند. پس از
خدا بترسید و ما را پشتیبانی کنید.(۴)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
(۱) سوره توبه، آیه 105
(۲) مجلسی محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، تهران، انتشارات اسلامیه،چاپ مکرر، ج23، ص 353
(۳) اخلاق در خانه۱، آیت الله مظاهری، ص۳۲۳
(۴) بحارالانوار، ج۵۳، ص ۱۷۵
